کوکا سالار ایران

بچه‌ها نباید با ترس، تهدید، تنبیه و جملات اضطراب‌آور بزرگ شوند. این احساسات منفی روی آن‌ها می‌ماند تا در بزرگسالی خود را به شکل دیگری نشان دهد. همین‌طور کلام منفی والدین نسبت به بچه‌ها بر نوع روابط صمیمانه یا خصمانه آن‌ها اثر می‌گذارد. این گزارش را بخوانید. در حال صحبت کردن با دوستی هستم که مدت‌هاست او را به خاطر مشغله‌های زندگی ندیده‌ام، خیلی هیجان دارم و خوشحالم که بعد سال‌ها می‌توانیم گپی بزنیم و دلی از عزا درباره شرح اتفاقات زندگی‌مان در بیاوریم، در همین حین مدام دستی دامنم را می‌کشد و مدام می‌گوید: «مامان، مامان»، پسر دو ساله‌ام هست، چند بار دستش را پس می‌زنم، چون سخت مشغول حرف زدن با هیجان زیاد هستم. دوباره و سه بار و چند باره با صدای بلندتر صدایم می‌کند: «مامان، مامان، ببین». اسباب بازی توی دستش را می‌خواهد به من نشان بدهد. این بار بدون فکر عصبانی می‌شوم و محکم روی دستش می‌زنم و می‌گویم: «تو چقدر پسر بدی هستی، مگه نمی‌بینی دارم صحبت می‌کنم!» اشک در چشم‌هایش جمع می‌شود، اسباب بازی از دستش می‌افتد، دست‌هایش را روی هم می‌گذارد و با بغض به اتاقش می‌رود و مشغول گریه می‌شود. دوستم تشری به من می‌زند که این چه طرز رفتار با بچه است؟ او که متوجه نمی‌شود نباید بین حرف‌های ما بیاید. با هم به اتاقش می‌رویم تا از دلش در بیاوریم. اما دلش را شکسته‌ام! حال چه کنم؟هفته‌ای چند بار از این اتفاقات برایم می‌افتد و عذاب وجدان می‌گیرم که چرا نمی‌توانم گاهی خودم را کنترل کنم و درست با بچه‌ها صحبت کنم. نمی‌دانم خسته‌ام، زود از کوره در می‌روم یا یاد نگرفته‌ام که چطور باید با بچه‌ها رفتار و صحبت کرد.طبق تحقیقات روانشناسی، نوع صحبت والدین با کودکان از دوران کودکی آن‌ها تا بزرگسالی‌شان بر روابط صمی, ...ادامه مطلب